Όταν δεν θέλεις να τον δεις... αλλά το σύμπαν έχει άλλα σχέδια

Γυναίκα σε καφετέρια κοιτάζει προβληματισμένη έξω από το παράθυρο

Υπάρχουν μέρες που απλά δεν θέλεις να δεις, να ακούσεις ή να θυμηθείς συγκεκριμένα πρόσωπα. Και όμως, αυτές ακριβώς τις μέρες, πέφτεις πάνω τους. Όχι μία, όχι δύο, αλλά με μαθηματική ακρίβεια.

Στην καφετέρια. Στο φούρνο. Στην ουρά στο ταμείο. Λες και κάποιος έχει πατήσει replay στο πιο άβολο επεισόδιο της ζωής σου.

Ο νόμος του «δεν θέλω να σε πετύχω»

Και ξέρεις τι; Δεν είναι σύμπτωση. Είναι από αυτούς τους ανεπίσημους κανόνες της ζωής που δεν διδάσκονται πουθενά, αλλά ισχύουν πάντα.

Όσο περισσότερο σκέφτεσαι κάποιον που θέλεις να αποφύγεις, τόσο πιο κοντά τον φέρνεις. Τον κουβαλάς μέσα σου — κι ας λες το αντίθετο.

Τελικά, γιατί πέφτεις πάνω του;

Γιατί δεν έχεις ακόμα ξεκαθαρίσει τα συναισθήματά σου
Γιατί ίσως κατά βάθος θέλεις να τον δεις, έστω και για να αποδείξεις κάτι
Γιατί δεν έχεις “πληρώσει” ακόμα τους λογαριασμούς του παρελθόντος

Και αυτοί οι λογαριασμοί, όπως και οι απλήρωτοι της ΔΕΗ, μένουν να σου υπενθυμίζουν ότι κάτι εκκρεμεί.

Ώρα για ενδοσκόπηση (και αποδέσμευση)

Αν θέλεις πραγματικά να μην ξαναπέσεις πάνω σε πρόσωπα που σε πονάνε, σε εκνευρίζουν ή σε πληγώνουν:

Μην εύχεσαι να τους αποφύγεις. Ευχήσου να σε αφήσουν αδιάφορη.
Σταμάτα να τους κουβαλάς στο μυαλό σου — ακόμα και μέσα από την άρνηση.
Διεκπεραίωσε τις συναισθηματικές σου εκκρεμότητες: συγχώρησε, αποδέξου ή, αν χρειάζεται, σύγκρουσε.
Μάθε να συνυπάρχεις με το παρελθόν χωρίς να το κουβαλάς κάθε μέρα στην πλάτη σου.

Τελικά, δεν είναι τύχη — είναι συνήθεια

Δεν φταίει το σύμπαν. Ούτε η μοίρα. Ούτε το “κακό timing”.
Εσύ φταις, όσο συνεχίζεις να ψάχνεις σε πρόσωπα που υποτίθεται ότι θες να αποφύγεις, κάτι που ακόμα δεν έχεις ξεπεράσει.

Αν θέλεις να μην τον ξαναδείς, σταμάτα να τον “βλέπεις” μέσα σου. Όσο πιο γρήγορα πληρώσεις τον "λογαριασμό", τόσο πιο ελεύθερη θα είσαι να συνεχίσεις.